Przywra trzustki – eurytrema pancreaticum

Jest wielkości 1-1,5 cm, płaska i owalna o wrzecionowatym kształcie. Pasożytuje w przewodach trzustki i jelicie cienkim przeżuwaczy, np. świń i koni, a także w trzustce ludzi, gdzie może żyć wiele lat. Występuje często w Azji Południowej, Brazylii, ale także w innych częściach świata, w tym w Europie. Przywra trzustkowa jest słabo rozpoznana i opisana w literaturze medycznej, mimo że zakażenia tym pasożytem są częste, także w Polsce. Możliwe jest zakażenie wieloma osobnikami tego pasożyta jednocześnie. Generalnie jest pasożytem trzustki, ale rzadziej także dróg żółciowych. Przywra trzustki ma układ narządów rozrodczych podobny jak u motylicy. Jaja mają do 60 µm. Żywiciele pośredni to ślimaki lądowe, a potem koniki polne. Do zakażenia u ludzi dochodzi w podobny sposób jak większością innych przywr, zwykle poprzez zjedzenie surowizny np. typu sałata, rukola, natka oraz małych owoców, które były podlewane wodą zawierającą pasożyty (zbiorniki wody stojącej, deszczówka, rowy, sadzawki, w których żyją slimaki itp – więc uprawy ekologiczne stosujące wodę stojącą lub deszczówkę do nawadniania wydają się bardziej niebezpieczne w tym względzie), kontakt z zakażoną wodą, roślinami, na których znajdują się metacerkarie przywry. Wszelkie produkty rolne po których przeszedł ślimak, np truskawki, zielenina (błyszczący ślad po ślimaku) mogą być zakażone przywrami. Bydło zaraża się poprzez zjedzenie np. zakażonej trawy, trawy z konikami polnymi zakażonymi przywrą lub ślimakami.

Należy podkreślić, że oficjalna medycyna nie posiada praktycznie żadnych skutecznych narzędzi do wykrycia tych przywr w organizmie, a temat tych pasożytów jest bagatelizowany. Badania kału prawie nigdy nie znajdują żadnych jaj przywr, mimo że większość ludzi jest zakażona jakimiś przywrami. Wykrywane są natomiast później przez oficjalną medycyną bardzo groźne powikłania chorobowe, często w zaawansowanej postaci, wywołane wieloletnią obecnością przywry w trzustce, o których jest poniżej.

.