Schistosoma intercalatum

Schistosoma intercalatum

Schistosoma intercalatum jest pasożytniczym robakiem płaskim występującym endemicznie w zachodniej i środkowej Afryce i należy do przywr krwi. Obecnie jednak występuje na całym świecie, a nie jedynie w endemicznych obszarach.

Ludzie są ostatecznymi żywicielami tych pasożytów, a ślimak słodkowodny jest żywicielem pośrednim. Cykl życia schistosoma intercalatum jest bardzo podobny do sch. haematobium, ale istnieją pewne różnice. Cerkarie przenikają przez skórę człowieka, następnie migrują do układu wrotnego wątroby gdzie dojrzewają do postaci dorosłej. Następnie dostają się do żył krezkowych gdzie produkują tysiące jaj. Jaja migrują do żył okrężnicy próbując przebić się do światła jelita. Jaja sch. intercalatum są specyficzne dla jelita grubego, co czyni je wyjątkowymi wśród zakażeń przywrami.

Objawy zakażenia:
sch. intercalatum jest uważana za mniej chorobotwórczą niż inne przywry, które infekują ludzi,
generalnie wywołuje schistosomatozę, a obraz kliniczny zakażenia sch. intercalatum może być różny dla miejscowej ludności, a inny dla turystów, w początkowym okresie zakażenia zwykle bezobjawowe dla populacji w rejonach endemicznych. Po kilku godzinach do kilku dni po zakażeniu cerkariami niektórzy ludzie doświadczają świądu i grudkowatości skóry w miejscu przeniknięcia pasożyta (świąd pływaka), o ile zakażenie miało miejsce przez skórę, a nie w drodze oralnej,
krwawe stolce,
splenomegalia,
zapalny przerost i owrzodzenie błony śluzowej jelita, polipowatość,
przewlekła schistosomatoza może powodować ziarniakowatość w naczyniach krezki,
Objawy mogą być trudne do interpretacji ze względu na częste zainfekowanie wieloma pasożytami jelitowymi jednocześnie.

Pasożyty przemieszczające się w układzie krwionośnym mogą chwilowo blokować przepływ krwi w niektórych naczyniach, a ich przemieszczanie w pewnych okolicznościach może nawet być odczuwane.

Często zakażenie przywrami z grupy Schistosoma powoduje dolegliwości definiowane jako poruszanie się pasożytów pod skórą, często w zgięciach stawu kolanowego, łokciowego i kostce oraz na głowie, a także w innych miejscach. Odczuwane jest drganie, wibrowanie, poruszanie się wewnątrz tkanki lub pod skórą, które w rzeczywistości jest powodowane ruchem pasożyta w naczyniu krwionośnym, w którym się on zaklinował (zbyt wąska żyła, zwężenia naczyń w którym przywra, która ma ok 2mm szerokości nie może się zmieścić i utknęła). Najbardziej są one zwykle odczuwalne na twarzy, na policzku, przy nosie lub powiekach jako drganie, „skakanie” powieki.

Możliwe są także zmiany skórne i dermatozy w miejscu wniknięcia cerkarii przez skórę (po kąpielach w rzekach i zbiornikach wodnych) oraz w miejscach dużego nagromadzenia przywr pod skórą, gdzie może dojść do reakcji atopowych, trądziko-podobnych, a nawet otwierania się sączących ran. Postać skórna może dotyczyć także twarzy i narządów płciowych. Charakteryzuje się wyizolowanymi lub skupionymi grudkami, rumieniem, świądem, a nawet zmianami podobnymi do półpaśca, często umieszczonymi na tułowiu. Objawy skórne są rzadkie w Polsce, ale się zdarzają. Są one bardzo trudne do prawidłowego zdiagnozowania, gdyż dominują inwazje trzewne tymi przywrami, względnie zapalenia pęcherza moczowego. W prawidłowej diagnozie mogą pomóc dodatkowe objawy jak ruch, przesuwanie się, wibrowanie pasożytów pod skórą w naczyniach krwionośnych. Przy zwykłych zmianach skórnych (trądziki, atopie, łuszczyca, półpasiec itp) nie występują przecież objawy ruchu pasożytów.

Więcej informacji o pasożytach

Jeżeli interesuje Cię temat pasożytów, warto zaznajomić się z danymi dostępnymi na stronie pasozyty.org.pl. Znajdziesz tam szczegółowe opisy chorób zakaźnych wywoływanych przez różnego rodzaju pasożyty, takie jak przywra krwi. Jeśli chcesz sprawdzić, czy jesteś zakażony, możesz wykonać badanie na pasożyty. Na stronie znajdziesz też dane o pasożytach u dzieci, takich jak lamblia objawy czy pasożyty u dzieci. Dowiesz się też, jakie metody leczenia są dostępne, takie jak pasożyty leczenie. Zobacz też dane na temat chorób powodowanych przez motylica wątrobowa czy rzęsistek pochwowy.