Pchły

Jest to rząd owadów posiadający bocznie spłaszczone ciało i silne odnóża, umożliwiające skoki. Posiadają układ gębowy przystosowany do kłucia i ssania krwi. Posiadają twardy pancerzyk i są wielkości 1-6mm. Pchły są zewnętrznymi pasożytami kręgowców i żywią się krwią, której mogą wypić w ciągu dobry kilkadziesiąt razy więcej niż same ważą.

.

Pchła ludzka (Pulex irritans),

Pchła szczurza (Xenopsylla cheopis),

Pchły piaskowe należą do najgroźniejszych. asywne zakażenie tymi pasożytami (tungiza) może być śmiertelne. Samice pcheł piaskowych zagłębiają się w naskórek tuż pod powierzchnią skóry.Mimo że są mikroskopijne, zaczynają odżywiać się substancjami odżywczymi pod skórą do tego stopnia, że ​​w ciągu 10 dni rozszerzają się do 2000 razy w stosunku do pierwotnego rozmiaru. Rozwijając się jak guz. Pchła piaskowa może urosnąć „do wielkości grochu”. Pchły piaskowe zwykle osadzają się w podeszwach stóp, chociaż teoretycznie mogą zagrzebać się w dowolnej części ciała, która styka się z ziemią.

W niedawnym badaniu ciężkich przypadków tungizy w rdzennych społecznościach Amazonii znaleziono ludzi z pchłami piaskowymi osadzonymi w kostkach, kolanach, łokciach, rękach, palcach i wokół odbytu. Wywołane wrzody są również często łączone z infekcjami, które nieleczone mogą zagrażać życiu.

Choć ich nazwy wskazują docelowego żywiciela, to w istocie pchły te mogą bez problemu zmienić gatunek, na którym bytują i np. pchła psia będzie pasożytować na człowieku. Pchła już po 2 dniach od wyklucia składa jaja i może ich łącznie złożyć 600-2000 w ciągu swojego życia. Z jaj wykluwają się larwy, które żywią się odchodami dorosłych osobników, wyglądającymi jak czarne lub brązowe kupki nie do końca strawionej krwi. Wyklute larwy chowają się następnie w kokonach, w zacienionych miejscach np w dywanach, wykładzinach. Zamknięte w kokonach potrafią przeżyć parę miesięcy, przy spowolnionym cyklu rozwojowym. Czekając na żywiciela, wewnątrz kokonu dojrzewają i wykluwają się w dogodnym momencie, kiedy wyczują ciepło lub wibracje powodowane przez potencjalnego żywiciela.

Larwy przekształcają się w kokonach w dorosłe osobniki. Jeśli w środowisku znajdują się żywiciele (np. zwierzęta), wytwarzane przez nich wibracje podłoża i ciepło powodują, że pchły uwalniają się z kokonów i atakują. W niskich temperaturach cykl rozwojowy pcheł jest zahamowany.