Linguatula serrata

Pentastomidy / Pentastomidae

Linguatula serrata – Wrzęchy

Pentastomidae linguatula serrata – pasożyt jamy nosowej, górnych dróg oddechowych, inaczej określany jako wrzęchy. Wrzęchy są pasożytniczą gromadą w obrębie skorupiaków. Wrzęchy to pasożyty wewnętrzne kręgowców. Postacie dojrzałe pasożytują w płucach i drogach oddechowych węży i krokodyli, rzadziej u ssaków (w tym człowieka), bardzo rzadko u ptaków, płazów i ryb. Wrzęchy występują na wszystkich kontynentach, ale w większości w strefach tropikalnych. Do rozwoju większość gatunków wymaga żywicieli pośrednich, którymi są ssaki, rzadziej ryby.

Klasyfikacja wrzęch była przedmiotem dyskusji. Początkowo, wrzęchy były zaliczane do tasiemców. Wrzęchy zaliczano również do pierścienic, wijów lub pajęczaków.

Jaja są albo wykrztuszane przez żywiciela, albo opuszczają organizm żywiciela przez układ pokarmowy. Następnie jaja są połykane przez żywiciela pośredniego. Larwa wylęga się w żywicielu pośrednim i przebija się przez ścianę jelita. Następnie tworzy cystę w ciele żywiciela pośredniego. Larwa linieje kilka razy, aby osiągnąć postać dorosłą. Pasożyt nie ma narządów krążenia, oddechowych ani wydalniczych. 

Pentastomidae linguatula serrata żyją w górnych drogach oddechowych, gdzie składają jaja. Ludzie mogą zostać zakażeni przypadkowo poprzez połknięcie jaj, które dostaną się do jedzenia, np przez zakażoną odchodami wodę, którą podlewano uprawy. 

Zakażenie u ludzi, objawy

Robaki języka pasożytują też na ludziach. Dorosły pasożyt często żyje w jamie nosowej, gdzie żywi się głównie śluzem i martwymi komórkami. Połknięte jaja rozwijają się w nimfy, które atakują różne narządy wewnętrzne, powodując chorobę zwaną porocefalozą (wrzęchowicą). Mogą być odczuwalne objawy przesuwania, przemieszczania się pasożyta w obrębie głowy, twarzy, nosogardzieli. Za większość wewnętrznych zakażeń u ludzi odpowiadają dwa rodzaje: Linguatula i Armillifer.

Pentastomiazę trzewną mogą wywoływać Linguatula serrata, Armillifer armillatus, Armillifer moniliformis, Armillifer grandis i Porocephalus crotali.

W strefach tropikalnych larwy niektórych wrzęch otorbiają się w płucach, rzadziej w wątrobie człowieka i mogą wywoływać poważne schorzenia. 

Są to pasożyty bardzo trudne do wykrycia, gdyż są powszechnie nieznane. Lekarze mogli o nich nigdy nawet nie słyszeć. Najczęściej więc przy zgłaszaniu objawów zakażenia tymi pasożytami jest to traktowane jako psychoza pasożytnicza i może być proponowana konsultacja psychiatryczna. Nie ma na wrzęchy specjalistycznej diagnostyki, ani leczenia dla ludzi. W obszarze anegdotycznym mówi się o konieczności przecięcia skóry i wyjęciu pasożyta, gdyż nie ma innych oficjalnych / medycznych sposobów potwierdzenia diagnozy. Te pasożyty mogą być trochę lepiej znane niektórym weterynarzom, gdyż wywołują chorobę pasożytniczą nosogardzieli u psów.