Lagochilascaris minor

Lagochilascaris minor

pasożyt głowy, pasożyt szyi, pasożyt zatok, pasożyt policzków, pasożyty podniebienia

Zasięg geograficzny nicienia Lagochilascaris minor nie został jeszcze szczegółowo określony. Najczęściej występuje na obszarach neotropikalnych, z największą częstością w Ameryce Południowej; Brazylia, a także Meksyku.

Nie ma wolno żyjących stadiów Lagochilascaris minor, ale nie wszyscy żywiciele ostateczni zostali poznani. Migracja wewnątrz hosta jest różna. Znaleziono je w żołądku, gardle, tchawicy, migdałkach, nosie i szyi dzikich kotów i ludzi w Ameryce Południowej i na Karaibach. Zgłaszano przypadki śmiertelne.

Nicień Lagochilascaris minor ma kształt cylindryczny, zwężający się, ma naskórek z trzema głównymi warstwami zewnętrznymi z kolagenu. Warstwa naskórka chroni nicienie, aby mogły atakować przewód pokarmowy żywiciela. Samce są mniejsze (6 mm) niż samice (15 mm). Samice mają długi prosty ogon z odbytem na tylnym końcu. Tylny koniec samców jest zakrzywiony.

Rozwój

1. L. minor jest heterokseniczny, a jaja wylęgają się zwykle w wodzie. Po wystawieniu na działanie powietrza jaja przemieniają się w larwy drugiego stadium w ciągu ośmiu dni. Larwa drugiego stadium linieje, następnie zmienia się w larwę trzeciego stadium. Od tego momentu L. minor następuje typowy rozwój ascaridoid. Zakażenie następuje poprzez połykanie przez żywiciela lub połykanie żywiciela zakażonego larwą przez kolejnego żywiciela. Dokładna biologia dotycząca nawyków żywieniowych L minor jest wciąż nieznana, ale widomo że żywi się płynami ustrojowymi.

Objawy zakażenia

Dorosłe osobniki znajdują się w górnym odcinku przewodu pokarmowego żywiciela, a także w głowie i szyi, szczególnie w kryptach migdałków i okolicy gardła.

Lagochilascaris minor zagłębia się w wyściółkę śluzówki i tam przebywa, ostatecznie tworząc ropnie u żywiciela. Te ropnie można znaleźć w tkankach ucha, szyi, szczęki, oczodołu, wyrostka sutkowatego i pozagardłowego. Lagochilascariasis to przewlekła choroba człowieka, która może trwać przez kilka lat, w której pasożyt drąży nory w tkankach podskórnych. L. minor wykazuje niezwykłą zdolność do migracji przez tkanki swoich żywicieli, niszcząc nawet tkankę kostną. Opisano śmiertelne przypadki, w których pasożyt został znaleziony w płucach lub ośrodkowym układzie nerwowym. Leczenie jest często paliatywne, z nawrotem zmian.

pasożyt głowy,

pasożyt szyi,

pasożyt zatok,

pasożyt policzków,

pasożyty podniebienia

Więcej informacji o pasożytach

Pasożyty, czyli mikroorganizmy, które żyją kosztem naszego zdrowia, są częstym zjawiskiem. Są one przekazywane na różne sposoby, takie jak kontakt z zainfekowanymi osobami lub zwierzętami, jedzenie nieodpowiednio ugotowanej żywności lub picie wody zanieczyszczonej pasożytami. Wiele chorób, takich jak przywra krwi, może być wywołane przez pasożyty. W celu znalezienia pasożytów, należy wykonać badanie na pasożyty. Zwłaszcza narażone są dzieci, które często nie zachowują wystarczającej higieny – pasożyty u dzieci.

Jednym z najczęstszych pasożytów jest lamblia, której lamblia objawy są podobne do innych chorób jelitowych. Leczenie pasożytów może być skomplikowane i wymagać kilku etapów. Ważne jest, żeby skonsultować się ze ekspertem i przestrzegać jego zaleceń, by uzyskać najlepsze rezultaty – pasożyty leczenie. Innym często występującym pasożytem jest motylica wątrobowa, która może wywoływać poważne choroby wątroby. Rzęsistek pochwowy jest innym rodzajem pasożyta, który może powodować infekcje i trudności zdrowotne, takie jak rzęsistek pochwowy.