Węgorek jelitowy

węgorek jelitowy (strongyloides stercoralis)

Jest to pasożyt jelita cienkiego, o długości ok. 2 cm. Występuje najczęściej w krajach zwrotnikowych i podzwrotnikowych, a w Europie i w Polsce bardziej sporadycznie, choć nie jest wcale bardzo rzadki. Zakażenie człowieka następuje poprzez skórę (np. stopy, pośladki, a także np poprzez oko/powieki) w kontakcie z inwazyjnymi larwami przebywającymi w zakażonej ziemi, podobnie jak w przypadku zakażenia tęgoryjcem dwunastnicy. Larwa może zostać wtarta także poprzez śluzówkę oka, powieki. Po przebiciu skóry inwazyjna larwa drąży tunele w poszukiwaniu najbliższego naczynia krwionośnego. Pasożytują tylko samice i jest jednym z niewielu pasożytów, który może prowadzić także wolnożyjący tryb życia, tj. poza organizmem żywiciela. Pasożytuje w błonie śluzowej dwunastnicy i jelita cienkiego, rzadziej w tkance płucnej, a nawet w pęcherzyku żółciowym, sercu, nerkach czy mózgu.

Samica składa jaja, które są zwykle wydalane z kałem, a w przypadku inwazji płucnej poprzez odksztuszanie. Czasem jaja rozwijają się jeszcze w jelicie i stają się inwazyjne mogąc zarażać tego samego lub innego żywiciela. Po wniknięciu przez skórę larwa węgorka z krwią przedostaje się do prawej komory serca, następnie do płuc, tchawicy, gardła, gdzie zostaje połknięta i przez przełyk, żołądek przechodzi do jelita cienkiego. Etapom tym towarzyszą objawy chorobowe. Zarażanie żywiciela może utrzymywać się przez dziesiątki lat. Zakażenie tym pasożytem jest bardzo zaraźliwe i łatwo mogą ulec zakażeniu wszyscy domownicy.

Objawy zakażenia

możliwe bezobjawowe nosicielstwo,
wywołuje węgorczycę (strongyloidozę), do objawów której należą:
– bóle brzucha, nadbrzusza w różnych miejscach (najczęstszy objaw),
– biegunka, zaparcia,
– brak apetytu,
– nudności, wymioty,
– świąd odbytu i skóry brzucha (przy autoinwazji nicienia),
– zmiany dermatologiczne, zwykle przelotne,
– swędzące lub bolesne zmiany skórne, zwykle w miejscu wniknięcia pasożyta,
– niektóre osoby skarżą się na odczucie „wędrowania” lub ruchu w śluzówce oka, pod powiekami,
– rumień wędrujący, ścieżki rumieniowe wzdłuż drogi wędrówki larw,
– linijne, swędzące zmiany, szerzące się, które często znikają w ciągu kilku godzin,
– uczucie osłabienia, złe samopoczucie,
– pobudzenie, drażliwość, bezsenność,
– kaszel,
– duszności,
– zapalenie tchawicy, oskrzeli, płuc,
– uszkodzenie miąższu płucnego,
– dolegliwości w innych organach gdzie przemieszcza się larwa lub pasożyt,
– lekkie zmiany błony śluzowej i jelita cienkiego (niewielka inwazja),
– wrzodziejące i krwotoczne zmiany dwunastnicy i jelita cienkiego (masywne inwazje),
– anemia,
– spadek masy ciała (masywna inwazja),
– stany hiperinfekcji,
– ciężkie wyniszczenie organizmu.

Stan pacjenta może się zmieniać, a objawy nasilać lub cofać się, w zależności od stanu odporności danej osoby zmieniającego się w czasie. Okres remisji wiąże się z jej bezobjawowym przebiegiem, następnie intensywność wzrasta i choroba przybiera ostrą formę.

Więcej informacji o pasożytach

Jeśli podejrzewasz, że jesteś zarażony pasożytami, warto wykonać badanie na pasożyty. Jednym z objawów infekcji jest przywra krwi, która jest skutkowana przez jedne z najczęstszych pasożytów. Pasożyty nie tylko macają dorosłych, ale również pasożyty u dzieci są częstym zjawiskiem. Do najbardziej rozpowszechnionych pasożytów zaliczają się lamblie, które powodują takie symptomy jak lamblia symptomy. Terapia pasożytów jest bardzo ważne, aby unikać poważnych efekcie zdrowotnych, dlatego ważne jest, aby znaleźć skuteczne pasożyty leczenie. Odmiennym częstym pasożytem jest motylica wątrobowa, która może powodować poważne choroby, jeżeli nie jest kurowana. Rzęsistek pochwowy jest częstym pasożytem, który może powodować nieprzyjemne objawy, dlatego warto wiedzieć, jak go leczyć, by unikać powikłań zdrowotnych.