Tasiemiec uzbrojony

Gatunek tasiemca, który pasożytuje w przewodzie pokarmowym kręgowców, w tym człowieka. Tasiemiec uzbrojony różni się od tasiemca nieuzbrojonego tym, że jego głowa jest uzbrojona w podwójny wieniec haczyków. Posiada także przyssawki, którymi przytwierdza się do ściany jelita cienkiego żywiciela końcowego. Ma długie i płaskie ciało, przypominające wyglądem tasiemkę, a długość tego robaka to 2-4 m i 800-900 członów. Końcowe człony z macicą wypełnioną jajami odrywają się i są wydalane. Cykl rozwojowy jest podobny jak u tasiemca nieuzbrojonego, z tym wyjątkiem, że żywicielem pośrednim tasiemca uzbrojonego jest świnia (a nie bydło). Tasiemiec uzbrojony dorasta do pełnej długości w ciągu dwóch miesięcy i przebywa w jelicie cienkim człowieka do kilkunastu lat.

Człowiek zaraża się zwykle jedząc surowe lub niedogotowane mięso wieprzowe lub jego przetwory, zawierające tzw. wągry. Może się jednak także zarazić wydalonymi jajami, choć najczęściej naturalnym żywicielem pośrednim jest świnia. W przypadku, kiedy człowiek stanie się żywicielem pośrednim, wągry mogą się umiejscawiać w różnych tkankach, w miąższu, mięśniach, tkance podskórnej oraz mózgu i gałkach ocznych.

.

Choroba spowodowana przez tasiemca uzbrojonego to tenioza (zarażenie dorosłym tasiemcem), gdzie człowiek jest żywicielem końcowym oraz cysticerkoza (jaja inwazyjne powodujące wągrzyce) gdzie człowiek jest żywicielem pośrednim.

Objawy teinozy: anemia, awitaminoza, osłabienie, bóle brzucha, wymioty, możliwa utrata wagi.

Oprócz przewodu pokarmowego tasiemiec uzbrojony może się osadzić w mięśniach i narządach wewnętrznych człowieka jako larwa wągier (cysticerkoza).

cysticerkoza mózgu

.

wągrzyca w oku

.

Wągrzyca narządów miąższowych, mięśni tkanki podskórnej przebiega zwykle bezobjawowo, natomiast zmiany wągrzycowe w mózgu lub gałce ocznej powodują ciężkie następstwa. Ucisk mózgu może wywoływać  objawy neurologiczne, np. podobne do padaczki, bóle głowy oraz zaburzenia zachowania. Możliwe jest także uszkodzenie gałki ocznej i ślepota.